Genç yönetmen Dolan'ın filmleri "
Les Amours Imaginaires" (2010) ve "
J'ai tué ma mère" (2009) 'den önceki yazılarda bahsetmiştim. Bu filmlerindeki daha naif temalardan, bu son yapıtında oldukça zorlu bir konuya geçiyor. Filmin başlarında normal bir hayat sürüyormuş izlenimi veren (ve Melvil Poupaud tarafından çok başarılı canlandırılan) bir erkeğin, bir kadına dönüşmesini aşama aşama izliyoruz. Sinemadan alışageldiğimiz transseksüel hikayelerinden farklı olarak, aşkla bağlı olduğu kız arkadaşına olan duyguları bu süreçte değişmiyor, ancak bir ilişkinin böyle bir dönüşümü kaldırması kolay değil. Yanlış bir vücuda hapsolmuş olduğunu hisseden bir transseksüelin gerçek kimliğine kavuşma mücadelesi, aşkın cinsiyetten bağımsız varlığı, Dolan'ın cesur anlatımıyla birleşiyor. Bu meydan okumanın zorluğu muhtemelen Dolan'ı filmin süresi konusunda sınırlara dayamış. Kesip çıkaracağı her sahnede, hikayeden bir şeyler eksilteceği endişesiyle filmi 3 saate yaklaştırmış olsa gerek, bu da maalesef filmin izlenebilirlik hanesine çok olumlu yansımıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder