Film uzun zamandır izlenecekler listemdeydi, adı (Annemi öldürdüm) çok antipatik geldiği ve psikopat bir film seyretmek istemediğim için sürekli listenin gerilerine itiyordum. Dolan'ın "Les Amours Imaginaires"'ini beğenince, ilk filmini de izlemeye karar verdim. İsim beni yanılttı ama çok akıllıca seçilmiş, filme tam uyuyor ve film boyunca acaba da dedirtiyor. İspiyon olmaması adına bu konuda daha fazla ipucu vermiyeyim ama filmin bir cinayet hikayesi olmadığını söyleyebilirim. Filmin merkezinde bir anneyle ergenlikteki oğlunun ilişkisi var. Sevgi ve nefretin içiçe geçtiği bu ilişki üzerine filmin söyleyeceği samimi şeyler var, tespitler çok yerinde. Dolan'ın bu ilk filminde ikinci filmden de yoğun bir Kar-Wai etkisi var. Hatta ağır çekimlere eşlik eden müzik dahi "In the Mood for Love"'ın eşsiz soundtrack'ini anımsatıyor. Dolan, sorunlu oğul rolünde çok başarılı. Sadece 20 yaşında yazıp, yönetip, başrol oynadığı filmin olgunluğuna hayran olmamak elde değil.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder