Jacques Tati'nin filmografisiyle ilgili ciddi bir eksiğim var. En çok bilinen filmlerinden "Mon Oncle" dışındakileri henüz izleme fırsatım olmadı. Ama Tati sizi bir filmle dahi fethedecebilecek tılsıma sahip bir yönetmen. Eğer daha önce Tati izleyemediyseniz de, senaryosunu Tati'nin yazdığı ama filme çekmeye fırsat bulamadığı "L'illusionniste", Chomet ("The Triplets of Belleville" (2003) severler yönetmeni hatırlayacaklar) tarafından büyük sevgiyle ve Tati sinemasının ruhuna sadık kalınarak kotarılmış. Tati'nin anlattığı hikayede, eskiden kitleleri etkileyen sanatkarların günümüz modern Dünyasında unutulmaya yüz tutmaları konu ediliyor. Özellikle "Mon Oncle"'da da, modernleşme kavramı hakkında insanların nasıl yanlış bir algıya sahip olabildiklerine dikkat çekiliyordu. Filmin merkezinde filme adını da veren bir illüzyonist var. Bu film animasyon olmasaydı ve Tati hayatta olsaydı, bu rolü kesin kendisi canlandırırdı. Tatiesk amcamız, Rock müziğin fethettiği sahnelerde insanlara tavşanlı illüzyonlarını sergilemeye çalışıyor, ancak artık değişmiş Dünya'da kendine fazla yer kalmadığını fark ediyor. Onun yanısıra pek çok farklı kaybolan mesleğe de tanıklık ediyoruz.
Bu Tati ve duygu yüklü melankolik animasyonu herkese tavsiye ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder