Ang Lee farklı türlerde kaliteli filmlere imza atan bir yönetmen. Sevdiğim filmleri sıralamak istediğimde fark ettim ki neredeyse tüm filmlerini seviyorum, kronolojik sırayla "The Wedding Banquet" (1993), "Eat Drink Man Woman" (1994), "The Ice Storm" (1997), "Crouching Tiger Hidden Dragon" (2000), "Brokeback Mountain" (2005), "Lust, Caution" (2007).
"Taking Woodstock"ı çektiğini duyunca çok heyecanlandım, 1970 yapımı belgesel "Woodstock"tan çok etkilenmiş ve muhtemelen seyreden herkes gibi o festivalin bir parçası olmak istemiştim. Woodstock'ı bir dönem savaş travması yaşayan gençlerin barış ve sevgi dolu başkaldırısı olarak algılamıştım. Tabii felsefesinin yanısıra müthiş de bir müzik ziyafeti idi. Belki fazla romantik ve idealize bir bakış açısıydı ama öyle kalmasını tercih ederdim. Öyle kalmasını tercih ederdim diyorum, çünkü Ang Lee isteyerek veya istemeyerek bu bakış açısını darmadağın ediyor. Herkesin para kazanmak için birbirinin gözünü oyduğu, gençlerin uyuşturucunun etkisinde savaş bir yana dünyadan bir haber beleş konser uğruna doluştukları bir keşmekeş tasvir ediyor. Hadi Woodstock ruhunu bir yana bırakalım filme bakalım dersek bu sefer de çok kötü oyunculuklar ve berbat bir senaryo büyük hayal kırıklığı yaratıyor. Yönetmen Ang Lee olunca beklentiler dolayısıyla hayal kırıklığı da katlanıyor.
Woodstock belgeselini izlememiş olanlara belgeseli izlemelerini, izlemiş olanlara da sükutu hayale uğramamaları için bu filmden uzak durmalarını tavsiye ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder